பின்னிரவின் அதீதக் கனவுகள்

பின்னிரவில் 

அதீதக் கனவுகளின் களைப்பில்
மீள்கிறது நிஜவுலகு
தலையருகிருற் இடர்கிறது
பூவினும் மிருதுடன் 

அறியும் வாசனையுடனான
நினைவுகளின் அட்சயபாத்திரமாய்
ஒரு சிறு கை
மெதுவாய் அதை தொட்டுணர்கிறேன்

கசியும் நினைவுகளில்.....
உனக்கு, இது நான்
காதுக்குள் அசரீரியாய்
அன்றொரு நாள் கேட்ட வார்த்தைகள்.
உருகிப்போய்
எடுத்தணைத்துக்கொள்கிறேன்

தந்தையர் தினத்தன்று
கிடைத்த கரடிப்பொம்மையை

மெதுவாய்
நினைவுகளின் மகா சமுத்திரத்தில்
நனைந்து, மிதந்து, தொலைந்து போகிறது
மற்றொரு இரவு

கபாலத்தினுள் ஒரு ஒலி
பூக்குட்டீடீடீ